Hoe leren we onze kinderen de omgang met paarden?
Als je zelf van paarden houdt en kinderen krijgt is de kans groot dat deze vroeg met paarden in contact komen en eventueel net zo een passie ontwikkelen als jij. Maar ook als kinderen er helemaal vanzelf op komen sta je als ouder snel voor de vraag hoe je je kind het best over paarden leert. Want in tegenstelling tot vele andere hobby’s zijn paarden niet zo maar beschikbaar.
Paarden zijn duur en hebben veel verzorging en aandacht nodig. Je kunt ze niet zomaar in een kast stoppen als je er klaar mee bent. Een eigen paard is een commitment voor zijn hele leven (en dan kan nogal zo zijn 30 jaar duren).
En wie verzekerd je dat je kind altijd geïnteresseerd zal blijven?
Als paarden eigenaar moet je er zelf veel voor over hebben en je kind zelf kunnen begeleiden.
En als niet eigenaar?
Daarvoor zijn er maneges,… toch?
In de omgang met paarden moeten kinderen veel leren, want het zijn nogal grote dieren - en de paardensport is geen eitje. Een grote eis van ouders is daarom ook het onderwerp veiligheid. De paarden moeten betrouwbaar zijn en onervarene kinderen toelaten en kunnen vergeven. En de kinderen moeten plezier hebben want ook lessen op een manege is niet goedkoop.
Naast de eisen van de ouders en de kinderen moet het lessen ook lonen, want ook een manege is een bedrijf en instructeurs, stallen, hooi en toebehoren moeten betaald kunnen worden.
Zijn al deze eisen überhaupt te halen? Als je een keer deze vraagt stelt in de paardenwereld hoor je snel “daarvan word je niet rijk”. Het gaat net zo.
En wies behoeften erbij vaak vergeten worden zijn die van de paarden zelf. Zij zijn de zwakste schakel. Een paard die uitvalt is verloren geld. Een paard dat “nee” zegt niet geschikt.
Maar is dit aan iemand te verwijten? De instructeurs? De ouders?
Nee. Zij doen hun uiterste best om behoeftes te vervullen.
Ik spreek hier vanuit de positie en ervaring als moeder en stalmedewerker.
Ik denk, dat er iets fundamenteel fout loopt bij de bron, het systeem en de verenigingen van de paardensport.
Hoe wij paarden zien bepaalt hoe wij onze kinderen over paarden leren.
Algemeen gesproken (dus niet over iemands persoonlijke visie) zien we paarden nog steeds als sport toestel. We zien de grote namen op dure paarden over hoge hindernissen springen of mooie figuurtjes lopen op televisie. Deze paarden functioneren. Ze doen wat de ruiter zegt. Maar hoe het zo ver is gekomen vindt achter de schermen plaats. We zien nauwelijks paarden “nee, zeggen of zich zelf uitdrukken.
We willen dat onze kinderen net zo mooie ervaring kunnen maken als de ruiters in het openbaar. En van oudsher bestaan de visies dat je paarden moet “aanpakken” en je “door moet zetten”, hun laten zien “wie de baas is”. De dominantie theorie zit diep in ons onderbewustzijn.
Dit “functioneren” van paarden is dus wat wij verwachten van maneges. Met de laagst mogelijke prijs. Mijn kind komt voor dit ene uur en verwacht een les. En ik betaal per maand en verwacht vooruitgang. En de instructeurs proberen te voldoen aan de verwachting. Daar word wel eens over zadel dwang en wonde mondjes heen gekeken. En als dat paard niet wil lopen dan dus wel met zweep. Ten slotte
Ik vindt, dat werkt niet met levenden dieren. Er moet een andere aanpak.
Als je een ouder bent en je tegen deze problemen aanloopt, geef dan alsjeblieft niet op de gemakkelijke manier toe. Want de makkelijke manier betekent te vaak een offer voor de zwakste schakel.
Het is moeilijk, ik weet het. Maar we kunnen het beter. We kunnen iets beters bouwen. Voor de paarden en onze kinderen. Leer ze het juiste vanaf het begin.
Ik denk graag met je mee en zoek naar andere mogelijkheden en wat er bij jou in de buurt mogelijk is. Als je een ander idee hebt hoe we samen iets zouden kunnen betekenen, neem dan gerust contact met me op! Laten we ons verbinden en onze krachten bundelen om het verschil te maken!
Commenti